Van het Covid verhaal lig ik regelmatig wakker. Ik vraag mij steeds
weer af waarom. Ben ik te koppig om zelf gedachten, redeneringen,
conclusies en definities te willen en te kunnen verzinnen? Of vertik ik
het eenvoudig om mijn ogen te sluiten en mee te gaan met de waanzin
van prikstraten en mondkapjes? Waarom heeft het gezonde verstand
ons in deze zo snel verlaten?
Mijn eigen lichaam dicteert mij de grenzen van mijn handelen. Een
hartaanval in 2005 gevolgd door vijf bypasses. De bijwerking van de
eerste prik was een forse klap op mijn hart. Flink schrikken. Na de
tweede prik deed die vorm van hartfalen zich zeven keer voor.
U begrijpt mijn conclusie: ik word voorlopig niet meer geprikt.
Het Covid virus kan de oorzaak van de pandemie niet zijn. Wel het
gevolg. De oorzaak is het Zuckerberg Syndroom: winst gaat boven
veiligheid. Mondkapjes-winst gaat boven ziekenhuis-veiligheid. De
wereld is één grote, financiële instelling geworden. Die mentaliteit
heeft het Covid Virus gecreëerd. Zolang wij die mentaliteit niet
bestrijden, zal Covid ons blijven bezighouden.
Daarom zijn er miljoenen mensen die een hun moverende reden
hebben om niet (meer) geprikt te willen worden. Omdat het resultaat
van het vaccineren, gezien het aantal besmettingen, te wensen
overlaat. Omdat het wettig en overtuigend bewijs van vaccinatie niet
wordt geaccepteerd. De overheid eist het politiek voorgeschreven
bewijs.
Covid is van een medisch probleem gepromoveerd tot een politiek
probleem. Eerst was de druk op de zorg het doorslaggevende
criterium, toen het aantal besmettingen per dag en nu is het de mate
van publieke (on)gehoorzaamheid die de scherpte van de maatregelen
bepaalt.
Covid bestrijden en het Zuckerberg Syndroom in stand houden. Dat is
het werkelijke probleem. Wie helpt ons aan de prikkels om het
Zuckerberg Syndroom aan te pakken? Zolang wij daartoe niet in staat
zijn, moeten wij mee in het geloof, dat niet een prikkel, maar een prik
het beste bestrijdingsmiddel is.
