Creatief met ruimte: van croupier tot baboffelkont
Huub van ’t Hek
Er was eens………..precies, voor de uitbraak van het Corona Virus was er een wereld waarin alles on(t)roerend goed geregeld was. Iedereen kende zijn plaats en elk gebouw had een bestemming: woonhuis, school, winkel, kantoor. Totdat………….precies, totdat wij die ordening niet meer wilden. Geen loondienst meer, maar Zelfstandige Professionals. Zelf bepalen waar, wanneer en hoe je werkt. De versnelde afbraak van de klassieke termen “werkgever” en “werknemer”. Het versneld in elkaar opgaan van arbeid en kapitaal.
Wij zeiden tegen elkaar dat het de schuld was van het internet. De wereld van louter lusten en hoegenaamd geen lasten. Terwijl wij wisten dat het niet waar was. Het was de schuld van het denken en handelen in geld. De wereld waarin wij allemaal croupier waren geworden. De wereld waarin wij producten, diensten en klanten uit het oog waren verloren.
Wij zeiden tegen elkaar dat het de schuld was van het Corona Virus. De wereld van Chinezen en Italianen. Terwijl wij wisten dat het niet waar was. Het was de schuld van het denken en handelen in meer, in veel meer, in veel te veel. De wereld waarin wij allemaal veelvraat waren geworden. De wereld waarin wij producten, diensten en klanten bleven benaderen als onze eigendom.
Daarom moeten wij de natuur op onze blote knieën danken dat zij heeft ingegrepen. Dat zij ons leert om opnieuw Baboffelkonten te worden. Dat de wereld een speelplaats is. Dat woonhuizen, scholen, winkels en kantoren zijn bedoeld als speelplaats. Het zijn scholen voor het leven.
Gegeven de leegstand aan kantoren en winkels barst Haren dus van de speelplaatsen en klaslokalen. Laten wij daar dankbaar gebruik van maken. Zeker in de nieuwe anderhalvemeter maatschappij waarin wij heel bewust die veilige afstand houden. Omdat het harkje van de croupier nooit langer is dan een meter. Het is ook de lengte van het polsstokje van de Baboffelkont. Opdat wij nooit meer te ver zullen springen.
